yasam bicimi
Zonguldak’ta ekonomik koşulların doğrudan belirlediği bir yaşam biçimi vardır. Kömür ve demir işletmeleri ilin nüfus yapısını toplumsal yapısı gelenekleri insan ilişkilerini köklü bir biçimde etkilemiştir. Kimi ilçelerde bu genel durumdan farklı bir yaşam biçiminin sürdürdüğü gözlenmektedir. Safranbolu merkezlerinin dışında kalan Eflani ve Ulus ilçeleriyle kömür işletmesinin bulunduğu Ereğli onun yanındaki Devrek demir-çelik kuruluşlarının bulunduğu Karabük birbirinden farklı yaşam biçimlerini sergilemektedir. Bu çeşitlilik ilin doğal konumuyla birleştiğinde devingen bir yapı ortaya çıkmaktadır. İlin kıyı kesimi dış çevre etkileşimine açıktır. Bundan Cumhuriyet öncesinin nüfus çeşitliliği azınlıkların ticari bağlantılarının getirdiği kültürel oluşumlarında payı vardır. Osmanlı döneminde İngiliz ve Fransızlarca işletilen kömür madenleri buna bağlı olarak gelişen esnaflık yaşayış biçimine yöreye göre farklı özellikler kazandırmıştır. Topraktan kopma sürekli geçim kaynağı sağlayabilme Karabük’ün erken dönemlerde önemli çekim alanlarına dönüştürmüştür. Günümüzde de “Gümeliler” adıyla anılan kesim bunun somut örneklerindendir. XIX.yy sonlarında ordu köylerinden göçenler önce Ereğli’nin Gümeli köyüne yerleşmiş zamanla Ereğli’ye inmişlerdir. Orhanlılar ve Süleymanlar mahallelerin birleştiği Bozhane çarşısı üzerinde yoğunlaşan bir kesim önce hizmet alanına yönelmiş sermayeden yoksun oldukları içinde esnaflıkta tutunamamış devlet dairelerine hademe odacı müstahtem olarak yerleşmiştir. Bu durumda yöre nüfusuyla ilişkilerde çok kısıtlı kalmıştır. Etnik yapının da bu kısıtlılık da belli bir payı vardır. 1930’lara değin kayıkcılık kömür taşımacılığı hemen her yaştan niteliksiz emeğin değerlendirdiği alanlardan biri olmuştur. Bu da yöre Doğu Karadeniz’den önemli ölçüde erkek nüfusu göçe yaratmıştır. Ereğli’de asıl niteliksel değişim 1934 sonrasında kömür işletmesinin de yeniden düzenlenip hizmete açılmasıyla yaşanmıştır.
Bugün 103 ziyaretçi (127 klik) burdaydı!
.
